التفکر و التدبیر فی احوال عزیزنا الکیر (۴ و پایانی)

لینک قسمت (های) قبل در پایین صفحه…

مقدمه: سری التفکر و التدبیر، رو چند ماه پیش نوشتم. به عنوان اولین نوشته من منتشر شد. منتها هرچی صبر کردم دو باب آخر منتشر نشد. از ادمین که پرسیدم چرا منشر نشد، گفت که پیدا نکردتشون. (این طوری میخواد یه نویسنده در شرف یه گهی شدن رو نابود کنه.) فلذا گفتم بقیشو رو باز نویسی کنم تا دوستانی که این رساله رو دوسش داشتن، مستفیض شن و دیگه بیش از این منتظر نمونن. (شمام الکی تو نظرا بگین وای چرا دیر شد، خیلی صبر کردیم تا منتشر شه و از این حرفا که منم خیط نشم.) تو فرآیند باز نویسی تصمیم گرفتم باب پنجم رو حذف کنم فلذا باب چهارم به تنهایی و به عنوان باب پایانی تقدیم میشه. تو این مدت خیلی گرفتار بودم… بی مهری ها از جانب ادمین، فضای مزخرف انجمن کیر تو کس، کمبود وقت و خیلی چیزای دیگه باعث شد سایتو تقریبا ول کنم. بگذریم از بعضا تازه به دوران رسیده های کم سواد… ظرفی که نیمه پره رو وقتی تکون بدی سر و صدا میکنه ولی ظرف پر نه. بگذریم…
علی ای حال در پایان این مقدمه میخواستم از یکی از بانوان دس به قلم سایت بخوام که رساله التحقیق و التفحص فی احوال عزیزنا الکس رو بنویسه. اولش خواستم خودم بنویسمش، منتها دیدم اطلاعات کافی و وافی در مورد کس ندارم، پشیمون شدم.
گزافه گویی کردم… عرض پوزش!
باب چهارم: کیرولوژی
ای پسر این باب از آن آوردم تا کیر دانی که چه باشد که اگر ندانی جمله مواعظ من چو آب کیری شود، زبون و بی ارزش.
پس نخست از مکتوبات کتب جانورشناسی آگاهت کنم، مگر دانی که کیر چه باشد و گفته اند کیر بی مهره ایست که در میان پای زید، و اگر ورا مخاطرتی پیش آید، خویشتن باد کند و کون مهاجم ز هم بدرد.
و اما بدان تا کیر پیشوای مُسلِمان بود و امام بر حق. چه سر خویش در سبیل اسلام از کف داده باشد و او را محاسن باشد و معمم باشد. چون بد حجاب بیند به پای خیزد و بر روی وی خدو بیندازد که هماره سوراخ بر اسلام وارد کنند آن جماعت دون.
و ورا دو خایه باشد که ایشان را عذاب کند و خون جگر ایشان به درون مجرای خود کشد، ازیرا که بسیار سوسولند و به اندک ملامستی صاحب خویش به فغان آرند.
و اما ای پسرا بدان که در باب آفرینش کیر، از استادم مجالق جرجانی چنین شنیدم:
در آن زمان که خدای قالب آدم و حوا به حجاز افکنده بود آدم دست کرد و پاره ای گل از میان پای حوا برآورد و در میان آن خود نهاد. حوا چون این بدید خدای را گفت: هیچ عقوبتش نکنی که چنین کرد؟
حضرتش فرمود: به عزت و جلالم سوگند که عقوبتش کردم. از امروز تا قیام قیامت هر نر که از پشت آدم باشد زنان را التماس کند تا مگر بر پشت آنان رود و این پاره گل بر جای خویش نهد.
و آدم چون این بشنید، فغان کردی و ناله ها نمودی پس خدای چون تضرعش بدید بر وی رحمت آورد و ورا جلق آموخت.
و ای پسر بر اندازه کیر مناز که چون پیریت فرا رسد و از جای خوشتن نتوانست خاست، پس اگرچه کیر خر باشد، هیچ استفادتی نتوانی از آن کرد الا بول کردن. و کیر تو چندان که بزرگ باشد، در بر کیر خر سوزنی است، که وی را شصت سانت مفید کیر است و اگر به کونسویت فروبرد، کلاهک کیرش از حلقت بیرون زند.
و دل در کیر خود مبند، پس آیا از سرنوشت آن مرد عبرت نکردی که کیرش که درون فرغون حمل میکرد، به خمپاره ای باخت؟_ رحم الله ذَکَره _ هر چند از پاکبازان عالم بود._ ر.ک:مدافعان حشر؛ نویسنده_ و این بیت به گوش جان نیوش:
هان ای دل عبرت بین از دیده عبر کن هان / وان کیر به گا رفته، آیینه عبرت دان
و ای پسر جانب کیر محترم شمار که بی چیزی مباشد. هر روز 3 بار وی را به آب پاک بشوی و هر ماه موی زهارش از آن باز کن. ایدون بنگر تا حافظ چه گفته باشد:
کیر عزیز است غنیمت شمریدش صحبت / که به کس آمد از این راه و به کون خواهد شد
تمت و ان تقبل مواعظی ستفز بهول الله تبارک و تعالی
آمین

نوشته: کیر ابن آدم