چند سال دیرتر, چند سال زودتر, چند ماه این‌ور, چند ماه اون‌ور. سنّ برای من یه عدده ولی برای همه نیست .روی تختم دراز کشیدیم .من به پهلو, آرمان طاقباز. نگاش می‌کردم ,موهای مشکی، ته ریشی که وقتی میزد ناراحت میشدم ,بدنی که هنوز مال من نشده بود.
با صدای زنگِ ساعت موبایل پریدم ، ساعت ۳ و نیمه صبح
“دقیقا چرا الان موبایلت زنگ زد؟”
با یه لحن نامطمئنی گفتم ” همینطوری”
” حقیقت؟”
” خوب ساعت کوک کرده بودم بیدار شم, واسه امتحان درس بخونم ”
وقتی درس نمیخونم, ناراحت می‌شه مخصوصاً که بخاطر اون باشه.
” امتحانت کیه؟”
” ۴ ساعت دیگه”
اینو گفتم و رفتم زیر پتو. پتو رو از صورتم کنار زد . خندیدم ، اخم کرد،
” پاشو دختر ، خوابت که نمیاد حداقل درس بخون”
” کی گفت خوابم نمیاد؟”
وقتی باهاشم, مثل یه دختر بچه رفتار می‌کنم, دوس دارم وقتی براش مهمم. میدونم به قولِ بارنی i’m a girl with daddy issues شاید واسه همینه دوسش دارم ، نمیدونم وجدانم بهم پوزخند زد, بهش گفتم :“خوب هم میدونم چون منو درک می‌کنه ، دوسم داره و… .” درو کوبید و رفت!
چشماشو بسته, فکر نکنم خواب باشه .
“آرمان؟”
” بله؟”
“بیداری؟”
“نه!”
“چرا دوسم داری؟”
‘‘به جای این فکرا درس بخون’’
“نمی‌خوام فردا مدرسه برم ، حوصلهٔ ملّاک رو ندارم”
سکوت کرد .اخم کرد. چشمهاش بستس. اخمشو بوسیدم, لبخند زد. لبخندشو بوسیدم, خواستم ادامه بدم, که بوسرو قطع کرد. اخم کردم. ناراحت شدم .
“الان صحیح نیست”
“پس چرا زمان‌های دیگه صحیحه ؟ ”
“منو تو ، خونه تنها ، روی تخت”
“خب بذار بشه”
“دختر تو الآن زير سن قانوني هستي, تو آمريكا جرمه! حالا ايرانو كاري ندارم.”
“من مي خوامت كاري به اين چيزا هم ندارم”
غلت زدم روش, دو تا دستام دو طرف صورتش روي تخته, كل فشار بدنم روي دستامه. چه قدر اين منظرَه رو دوس دارم. شلوار جينِ زبرشو پوست ِپام حس ميكنه. من با يه پيراهن تو خونه ي آبي رنگ و اون مثل اكثر اوقات با جين سرمه اي رنگش و تيشرت طوسيش زيرم بود. نگاش مي كردم. من عاشق اين مردم. فشار روي دستمام رو كم كردم صورتم بهش نزديك تر شد، لبم روي لبش. مي بوسديم ولي اون نه. ادامه دادم، لبشو گاز گرفتم هيچ عكس العملي نشون نداد. به گردنش بوسه مي زدم كه با دستش منو كنار زد.
ايستاد.
دمِ پنجره رفت.
پنجره رو باز كرد, هواي سردِ بيرون وارد اتاق شد.
يخ كردم اما نه از هواي بيرون; يخ كردم, از حسي كه وجود نداشت, از سردي رابطه مون. سيگارشو از جيب كاپشنش كه روي پشتي مبل بود بيرون آورد, فندك نداشت, كبريتي كه از آشپزخونه آورده بودم, روي ميز بود. بَرِش داشت
.روشن كرد و پك اول… و دود رو بيرون داد.
حتما خيلي اعصابش خورد بود وگرنه به خاطر آسم من پيشم سيگار نمي كشيد.
خودمو روي تخت جمع كردم.
سرفه كردم .
سيگار رو سريع خاموش كرد.
پنجره هم چنان باز بود.
روي مبل كنار پنجره نشست .فاصلمون از تخت تا مبل بود ولي انگار اصلا آرمان اينجا نبود ….
جدي بودن و خشكيش براي من جذاب بود ولي بعضي موقع ها ناراحت مي شدم.
سكوت بود. ساعت ٤ ِ صبحه.
“بخواب، كلا نخوابيدي”
“نمي خوام بخوابم”
“اما بدنت نياز داره”
“تو بابام نيستي”
” نيستم”
“پس مثل بابا ها رفتار نكن ”
تو زندگيم پدر نداشتم و ناراحت يا پشيمون نيستم.
” ازم خسته شدي حسش مي كنم”
“نمي توني من قضاوت كني”
” آره نمي تونم خيلي چيز هاي ديگه رو هم نمي تونم. مثل سردي رفتارت ,بي حس بودنت.”
“از اول مي دونستي من اهل بچه بازي نيستم, من همينم”
‘“اين نبودي آرمان, اصلا اين نبودي, نمي شناسمت.”
پاشو از روي پاش برداشت سرشو توي دستش بغل كرد دوباره به من نگاه كرد .
“من عاشقتم”
“نيستي, بسه دروغ”
” هستم ”
داد زدم نيستي , بلند شد .
“ان قدر كسشر نگو, داري ميري روي اعصابم. بهت می گم عاشقتم اگه نبودم ،الآن اينجا نبودم.”
” دلت برام مي سوزه اين عشق نيست دلسوزيه” داد زدم برام هيچي مهم نبود .
دستاشو روي گونم حس كردم , اشكام ريختن.
“ببخشيد نمي فهمم دارم چي كار ميكنم”
روي تخت نشست جاي انگشتاش روي لوپم داشت داغ مي شد حتما قرمز شده. وقتي خيلي ناراحتم, حرف نمي زنم. بيشتر حرص مي خوره. اولين بار نبود. قرار بود با هم روي كنترل عصبانيتش كار كنيم. فقط بي صدا اشك ميريختم, منو كشيد سمت خودش, بغلم كرد, بغلش نمي كردم. موهامو تند و تند مي بوسيد, فقط بوسه هاي اون بود كه اين حالمو آروم ميكرد. زمزمه كرد :
” ببخشيد ,عصباني شدم چون باورم نداري, عصبي شدم چون نمي ذاري ازت محافظت كنم, عصباني شدم چون نمي ذاري عاشقت باشم ”
جاي انگشتاشو بوسيد .چشمام بستس نمي خوام نگاش كنم, بيشتر ناراحت ميشم, بيشتر به بي دوام بودن رابطه پي مي برم .پنجره هم چنان بازه. باد ملايمي مياد, آرومم ميكنه.
ساعت ٥ ِ صبحه
روي تخت دراز كشيديم .دست راستش بازه, سرم روي بازوشه. آرومم, آروميم.
“مامانت كي ميان ؟ ”
“فردا ٨ ِ شب پرواز داره”
“يه ساعت بخواب ٧ بري مدرسه زنگ چندم ملاك داري ؟”
خنديدم و گفتم اول.
” خب ٩ ميرسونمت مدرسه”
چشمامو بستم, وجدانم بهم نگاه مي كنه, بهش لبخند ميزنم. اون چشم غره ميره.
هم چنان باد مياد ولي
من ديگه سردم نيست …
Ps1: Barney —-> how i met your mother series
Ps2: آقاي ملاك پور معلم رياضيمون تشريف دارند !! :))
نوشته: horny.girl