سادگی هم یه نعمتیه

–

چند سالی بود که کار مند شده بودم . هنوز سی سالم نشده بود . تازه یه وامی جور کرده بودم به هزار مصیبت در یه نقطه متوسط شهر اونم با کمک دیگران و پولی که از قبل جمع کرده بودم و وام بانکی از بانکی که درش کار می کردم یه آپار تمان نقلی خریدم . شرایط خونوادگی ام از نظرمالی طوری بود که نمی تونستم زن بگیرم .. به غیر از دوران نوجوونی و یکی دو آنال سکس با دختران همسایه که اونم خودشون داوطلب شده بودند با کسی رابطه جنسی نداشتم .. یه تخته  قالی و یه تخت کهنه  و اجاق گاز و یه تلویزیون قراضه  و یک دستگاه یخچال معمولی واسه این آپار تمان نفلی خودم جور کردم .. با خودم گفتم حالا که نمی تونم زن بگیرم بدک نیست که به جنده ای زن خیابونی بیارم و یه شبی رو با هاش حال کنم . خیلی خجالتی بودم ولی دیگه جنده های جدید طوری رفتار می کنن که تمام خجالت آدم همون اول می ریزه . اگه چاره داشته باشن همون خیابون بر هنه میشن . رفتم نزدیکای سید خندون ..معمولا گاه یه سری فضولایی مزاحم این جنده ها می شدن .. می شد فهمید کی ها اهل حالن .. رو یه  سری که یه توقف های مشکوکی دارن و خلاصه با یه حرکاتی نشون میدن که جنده ان  باید انگشت گذاشت .. یه تیکه ای دیده بودم عین عروسک . ماه شب چهارده .. فکر کنم هیجده نوزده سال هم بیشتر نداشت .. نمی دونم چرا کسی سمتش نمی رفت . اون از بقیه فاصله داشت . فکر کنم از اون جنده های گرون قیمت بود .. اون موقع اگه سوفیالورن جوون هم میومد به این جا  صد هزار تومان واسش دادن کلی پول بود .. صحبت اوایل دهه هشتاده ..